Nederlanders hebben het vaak over het weer en ook ik heb mij er al vaker mee beziggehouden. En nu weer. Mocht het niet in mijn paspoort staan, dan is het bewijs voor mijn Nederlanderschap hierbij geleverd.

Het was in de afgelopen periode nogal warm, of beter gezegd, het was een aantal dagen flink heet. En ik kan daar maar slecht tegen. Op zich valt daar wel mee te leven: als het warm is, gewoon rustig aan doen en warme plekken vermijden. Geen zware activiteiten in direct zonlicht, veel drinken en bezigheden vooral in de ochtend plannen, want dan is het nog koel. “Makkie” zou je denken.

Maar nu even wat anders. Ik woon nu krap een jaar in een heel leuk en knus huisje (zie ook hier:http://msweb.nl/dagboeken/marijns-blog/2156) en ben helemaal gesetteld. Er was echter nog een ding dat moest gebeuren: de tuin.

Dat was nogal een oerwoud toen ik het huisje betrok. Het had alleen geen prioriteit; dat zou wel een keer komen. De dagen werden echter weer langer en mooier en ik besefte dat een mooie tuin fijn is om met mooi weer in te zitten. Ook (juist) als het warm is. Dus moest er iets aan die tuin gedaan worden.

Dit heeft echter wel wat voeten in de aarde. Vanwege redenen die duidelijk mogen zijn, ben ik niet zo goed in tuinieren. En al helemaal niet in het kappen van grote planten en het uitgraven van de wortels van die grote planten. Gelukkig kan ik daar wel hulp voor inschakelen, maar eigenlijk vooral in de weekenden. Dus goed, er kon wel iets geregeld worden voor het grote werk en bij het klein knippen van woekerende takken kon ik dan wel een rol spelen.

Maar daar komt mijn moeizame relatie met extreme meteorologische omstandigheden om de hoek kijken: uitgerekend op de dag dat iedereen kon helpen in de tuin, was het verzengend heet. Ik zat dus puffend en zwetend grote takken klein te knippen, maar mijn hulptroepen stonden in die tropische hitte bomen af te zagen, wortels uit te graven en de schutting op te zetten. Ik voelde mij een beetje schuldig dat ik hulp had gevraagd in deze zware omstandigheden. Met zulk heet weer kan iedereenbeter rustig stilzitten en barbecueën ofzo. Dus ik ben extra dankbaar voor de hulp en – dat moet gezegd – het resultaat mag er zijn!

Na een middag zwoegen stond de schutting, waren de planten weg die weg moesten en was al het afval opgeruimd. Nu al die woekerende begroeiing weg is, heb ik opeens uitzicht op het gemeenteparkje met vijver waar mijn tuin aan grenst. Dankzij de noeste arbeid van anderen in die verschrikkelijke warmte heb ik een mooie tuin waar je met plezier rustig in kan zitten met mooi weer. Of lekker in kan barbecueën. En dat is dus precies wat we na het harde werken hebben gedaan. Dat hadden we allemaal wel verdiend.

Er moeten alleen nog plantjes komen, maar die kunnen ook wel wachten tot iets minder tropische dagen. Maar als echte Nederlander zal ik daar dan waarschijnlijk ook weer over klagen.

Fotografie: Maxim Wermuth

15/07/2015